شیلنگ هیدرولیک

شیلنگ هیدرولیک شیلنگی است که تحت فشار بالا، از پلاستیک ترکیبی (سینتتیک)، پلاستیک ارتجاعی در برابر حرارت و یا تفلون تولید شده و کار انتقال سیالات را برای انتقال نیرو به ماشینهای هیدرولیک بر عهده دارد.

ویژگی های شیلنگ هیدرولیک

سیستم های هیدرولیک این قابلیت را دارند که گشتاور نیرو را براحتی افزایش داده و یا نیرو را به آنها وارد کنند. سیستم های مکانیکی مورد استفاده در صنعت، با استفاده از سیستم پیچیده (دنده، زنجیر، قرقره و اهرمها) قادر خواهند بود با فاصله ای از موتور باعث حرکت ماشین شوند. اما سیستم های هیدرولیک این توانایی را دارند که به سادگی نیرو را از یک موتور مولد نیرو توسط مجموعه ای از شیلنگ های هیدرولیک به مکان دیگری که باید نیرو منتقل شود انتقال دهند. سیالات نیرو را بطور موثری انتقال می دهند زیرا فشرده نمی شوند. نیرویی که به یک سر شیلنگ هیدرولیک وارد می شود، با میزان کمی هدر رفت، به سر دیگر آن منتقل می گردد. تعویض سایز شیلنگ در طول مسیر می تواند باعث افزایش و یا کاهش نیروی انتقالی در طرف دیگر گردد.

انواع شیلنگ هیدرولیک

شیلنگ هیدرولیک به طور کلی به دو دسته سیم‌دار و نخ دار تقسیم می‌شود.

شیلنگ سیم‌دار خود به دو دسته دیگر تقسیم می‌شود:

شیلنگ هیدرولیک سیم‌دار فشار متوسط و فشار بالا.

از این شیلنگ‌ها معمولا برای انتقال روغن‌هایی با فشار بالا و دمای مختلف استفاده می‌شود چرا که این شیلنگ تحمل اختلاف دمای بالا را دارد. شیلنگ‌های هیدرولیک فعلی قابلیت کار در فشارهای بالاتر از ۳۵۰ بار را دارند و می‌توانند سالیان سال بدون مشکل به کار خود ادامه دهند. هر چه فشار بالاتری مورد نیاز باشد تعداد لایه‌های سیمی که بر روی لوله می پیچند افزایش پیدا می‌کند. این عدد برای فشارهای بالا در حدود ۴ الی ۶ لایه و فشارهای متوسط در حدود ۱ الی ۲ لایه است.

شیلنگ هیدرولیک فشار قوی

شیلنگ‌ هیدرولیک نخ‌دار برای فشار‌های پایین‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرد و معمولا از ۱ الی ۲ لایه منجید و یا ۱ الی ۶ لایه نخ بافته شده بر روی لوله تولید می‌شوند.

استاندارد شیلنگ هیدرولیکی

در جدول زیر استاندارد SAE شیلنگ هیدرولیک را مشاهده می‌کنید:

ساختار شیلنگ ها هیدرولیک

شیلنگ ها از لایه های مختلف ایجاد می شوند و از آنجایی که مطلوبست در فشار های مختلف و نیز سیال های متفاوت مقاومت داشته باشند نیاز است تا لایه های آن نیز از سه لایه به بالا و جنس هر لایه متفاوت باشند. به طور خلاصه :

لایه اول

لایه اول که داخلی ترین لایه بوده و به آن لوله داخلی گفته می شود وظیفه اصلی مقاومت در برابر سیال را داشته و جنس آن بایست با سیال ساگاز باشد و معمولاً از لاستیک مصنوعی، تفلو یا پلی استر برای تولید آن استفاده می شوند.

همانطور که گفته شد لایه داخلی شیلنگ به طور مستقیم با سیال هیدرولیک در تماس بوده و بنابراین بایست با آن سازگاری داشته باشد و در هنگام تغییر سیال باید سازگان آن با شیلنگ مورد توجه قرار داده شود. درجه حرارت سیال نیز بر روی این لایه تاثیر گذار است و همچنین این لایه نبایست دارای مک بوده یا متخلخل یاشد

در نظر داشته باشید که یبشتر آب بندی بر روی اتصال سرشیلنگی به عهده لایه داخلی است.

لایه دوم

لایه دوم که به آن لایه مسلح گفته می شود، معمولاً از چندین لایه دیگر تشکیل شده است و که بر روی لوله داخلی بافته می شوند و وظیفه آن تحمل فشار داخل شیلنگ است. این لایه معمولاً از شبکه سیمی بافته شده از رشته های فولاد ساخته می شود و بین هر لایه سیم بافت یک لایه عایق جداکننده لاستیکی نیز قرار داده می شوند.

توجه داشته باشید که لایه دوم علاوه بر مقاومت در برابر فشارهای داخلی، به شیلنگ مقاومت مکانیکی خاصی داده و دو سر انتهایی شلنگ را ثابت نگاه می دهد.

همچنین این لایه باعث هدایت الکتریکی در شلنک نیز می شود.

لایه سوم

لایه سوم که رویه شیلنگ است، خارجی ترین لایه بوده و به منظور محافظت شیلنگ در برابر عوامل خارجی همانند اصطکاک (سایش)، عوامل شیمیایی (مانند، UV ، ازن ، خوردگی ناشی از باران)، شعله آتش، الکتریسیته و غیره قرار داده می شود. نیاز است تا جنس مورد استفاده در این لایه لاستیک مقاوم به سایش مانند پلی استر باشد و برای مقاومت بیشتر نیز از چند لایه تشکیل شده باشد. همچنین این لایه به منزله شناسنامه شیلنگ نیز هست که مشخصات از طریق آن قابل تشخیص است.